Nu is het inmiddels alweer een week verder, een week na de donderslag bij heldere hemel. Ik had een week geleden niet gedacht dat ik er nu op deze manier in, en voor zou staan. Vorige week wist ik eigenlijk nog niet echt wat me overkwam.
Gisteren is een verpleegkundige (van Care for Cancer) bij ons op bezoek geweest om kennis te maken. Zij kan mij en Stefan helpen door het hele proces. Bijvoorbeeld met praktische tips in ons gezin, met de kinderen en wat werk betreft, maar ook kan zij meer informatie geven over de diagnose en de behandelingen. Het is echt heel fijn dat je dit krijgt aangeboden en je ei kwijt kan. Alle hulp is welkom op dit moment want we weten nog niet precies waar we allemaal voor komen te staan.
Toen ze weg was, en Stefan was toch vrij, zijn we lekker met ons gezin naar de Efteling geweest. Even genieten, even vergeten. Gek genoeg lukt dat ook steeds beter. Niet voor heel lang, maar al is het maar even. Je bent je zoveel meer bewust van alles wat je hebt en alles wat er is op de wereld. Je waardering is zoveel groter.
Vanmorgen is de eerste ochtend sinds het nieuws, dat de klap niet zo hard aankwam toen ik wakker werd. Ik denk toch dat het begint te dalen. Sterker nog, hoe gek het ook klinkt, het went misschien wel een beetje. Als ik alle verhalen en ervaringen lees, denk ik dat kanker vanaf nu hoort in mijn leven, het hoort nu bij mij. Hopelijk kunnen we na de behandeling de "heftigste" periode afsluiten en ben ik voor dat moment "schoon". En kan ik proberen om mijn leven weer op te pakken, waar ik was gebleven. Maar dit werkt natuurlijk niet zo. Je bent toch even met beide beentjes op de grond gezet, heb even gevoeld hoe het is om zo dichtbij de dood te zijn. Want zo dichtbij heb ik het tenslotte nog nooit gevoeld. Vanaf nu zal ik altijd meer angst hebben met betrekking tot deze ziekte. Is het echt weg? Komt het terug?
Ook heb ik gisteren zelf contact opgenomen met het ziekenhuis om te vragen of er al iets bekend was over wanneer het "voelonderzoek" plaats zou vinden. Dit staat nu onder voorbehoud ingepland op vrijdag 8 februari. Dus as. vrijdag de MRI, dinsdag 5 februari de uitslag van de MRI en dan vrijdags het laatste onderzoek voor nu. Wat hoop ik op, een voor zover mogelijk, positieve uitslag! Fingers crossed!
Verder wil ik graag via deze weg alle lieve mensen om me heen bedanken voor hun lieve woorden en knuffels. Heel fijn om te weten dat ik er niet alleen voor sta.
Viva la Vida!
Liefs Nicole
Reactie plaatsen
Reacties