De uitslag van de MRI

Zo dit was me het dagje wel.. Vandaag kreeg ik de uitslag van de MRI! Deze dag zou mijn aankomende half jaar (en misschien wel langer) gaan bepalen. Eindelijk zekerheid!

Eigenlijk was ik helemaal niet zo super gespannen zoals voor de MRI zelf, gek he!? Ik merk aan mezelf dat ik vooral de onbekende behandelingen heel spannend vind. Vandaag was alleen een gesprek. Wel een heel spannend gesprek maar toch.. 

De arts gaf ons een hand en was meteen heel duidelijk: "ik heb goed nieuws". Zo konden we toch al iets geruster plaatsnemen op onze stoel en ik voelde meteen tranen van opluchting opkomen. "Er zijn geen uitzaaiingen gezien op de MRI. Indien het naar boven uitgezaaid was, was het afgelopen." Waren zijn exacte woorden. Dit kwam wel even binnen. Hier heb ik eigenlijk niet eens bij stilgestaan. Vanaf het begin af aan ben ik er toch wel van overtuigd dat ik hier niet dood aan zal gaan. Dit is me ook de hele tijd verteld want het is juist goed te behandelen. Nu drong toch wel tot me door dat dit heel anders had kunnen zijn.

De tumor is 3 cm x 3,3 cm, niet groot zou je zeggen. Maar als je het dan met je liniaal op meet. Of je zit het op beeld op de MRI schrik je toch wel van wat voor ruimte dit inneemt in je buik. Vooral als je zo'n dwarsdoorsnede van je buik ziet. Het is toch bizar dat zoiets  zich onopgemerkt nestelt in je buik en langzaam groeit, zonder dat je daar maar IETS van merkt. Het is echt zo'n gemene ziekte.

De radioloog heeft wel een lichte verdenking van uitzaaiingen in de ophangbanden van de baarmoeder. Dit is op de MRI niet zichtbaar blijkbaar. Tijdens het voelonderzoek, wat nu overigens definitief as. vrijdag plaats zal vinden, gaan ze dit proberen te checken. Als ze vrijdag een uitzaaiing voelen in mijn banden wordt de wertheimer operatie geschrapt. Dan is de enige optie chemo en bestralingen. Het is ook mogelijk dat ze vrijdag niets geks voelen in mijn banden, dan gaat de operatie sowieso door. Naar verwachting zal deze in de dagen na het carnavalsweekend gepland worden. Het is ook mogelijk dat de (eventuele) uitzaaiing tijdens de operatie pas zichtbaar is, dan gaat de operatie gewoon door maar wordt ik alsnog nabehandeld met chemo en bestraling. En in het aller uiterste geval is de (eventuele) uitzaaiing zo microscopisch. Dan komen ze er pas achter nadat ze heel de flikkerse boel eruit hebben gehaald en dit nader onderzoeken. Wij horen de uitslag van het onderzoek een week na de operatie.

Dit laatste viel me allemaal best tegen. Ik dacht vandaag zekerheid te hebben, daar heb ik zo naar uitgekeken. Maar ik begin nu door te krijgen dat ik wat betreft deze ziekte nooit zekerheid zal hebben. Het blijft altijd spannend, met kanker, zonder kanker. Altijd zal die onzekerheid aanwezig blijven.. Ook de arts bevestigde me dit nog met mijn hand in zijn hand. "Ik kan je niks verzekeren helaas. Het blijft spannend, maar het zou niet goed zijn als je dit niet zo voelde". 

Maar het belangrijkste: het doel is om me te genezen en voor de arts lijkt dit doel in mijn geval zeker haalbaar. Dus ik mocht echt wat geruster op mijn stoel gaan zitten. Nou dat is ook wat waard toch! Ik bedoel, deze arts is dezelfde arts die misschien wel tegen weet-ik-veel-hoeveel mensen per dag moet vertellen dat ze niet meer te genezen zijn. Dus ik denk dat ik me voor nu wel echt gelukkig mag prijzen. Voor zover mogelijk op dit moment ;)

Dus wij zijn lekker met zijn vieren een hazelnootprogrestaart gaan halen en hebben het goede nieuws gevierd! Ironisch hè!? Als iemand me dat 2 maanden geleden had verteld dat je taart zou gaan halen terwijl je kanker had, had ik je voor gek verklaard. Maar voor nu voelt het heel natuurlijk en fijn. Genieten van de kleine dingen. Misschien vinden jullie het cliché maar het is oh zo waar!

Ook wil ik even terugkomen op een van mijn eerste blogs. Daarin schrijf ik dat veel mensen waar ik mijn verhaal tegen vertel, deze daarna het "onderwerp" weer afsluiten en verder gaan met hun leven. Hierover ben ik meerdere malen aangesproken omdat zij het hier niet mee eens zijn. Ik heb dit zelf ook echt wel gemerkt, zelfs juist van mensen waar ik het niet van had verwacht omdat je er geen of weinig contact mee hebt. Ik besef me nu goed dat ik veel lieve mensen om me heen heb die aan me denken, me succes wensen voor behandelingen of afspraken, kaartjes sturen, nog wel durven vragen hoe het met me is en me oprecht steunen. Dit had ik echt niet verwacht! MIJN DANK IS GROOT ♡

Viva la vida!

Liefs Nicole