Het behandelplan

Zo! Ik zit weer op de bank na een middagje ziekenhuis. De afspraak was vanmiddag om 15.15 uur pas, best laat. Dus vanmorgen ben ik maar gaan winkelen om de tijd wat te doden. Want winkelen is altijd leuk toch!?

Toen ik bij de Primark in rij stond, want ik had uiteraard wel het een en ander gevonden.  Stond er een vrouw met kinderwagen en pasgeboren baby voor me en achter me een zwangere vrouw met een mooi buikje. Ik moet bekennen dat ik toen wel een raar bijna jaloers gevoel kreeg. Beetje bij beetje dringt het door en moet ik wennen aan het idee dat ik die bewuste baarmoeder, straks niet meer heb. Ik kan straks gewoon geen kinderen meer krijgen en zal nooit meer zo trots, met een dikke buik gevuld met een mooi kindje, rondlopen. Ook al hadden wij eigenlijk na de geboorte van Vikki al besloten dat wij geen derde kindje meer zouden willen. Toch is het even slikken, nu het dan zo "definitief" wordt. Maar goed.. Als dit de horde is die ik moet nemen, om zolang mogelijk mama te zijn voor onze twee lieve kinderen, neem ik deze uiteraard met liefde en plezier. Dat laatste betwijfel ik wel een beetje hoor ;)

Aangekomen in de wachtkamer in het ziekenhuis zat het er nu vrij vol met mensen. Al mijn afspraken zijn steeds vroeg in de ochtend geweest, dan was er niemand. Nu zag ik daar dus ook lotgenoten en ik moet zeggen dat dit ook best even binnen kwam. Je weet wat kanker en de behandelingen daartegen, dus operatie(s), chemo en bestraling kunnen doen. Maar nu ik zelf in een soortgelijk schuitje zit kijk je daar toch even anders tegenaan dan voorheen. Ik had of kan ook degene zijn die daar ooit zo zit. In een rolstoel, heel bleek uitziend, diepliggende ogen, zonder haar, moeilijk ademend en hoestend. Ja dat is de kei harde waarheid. Dan besef ik wel dat ik tot op heden nog best gelukkig mag zijn met mijn situatie. Het kan (HELAAS!) altijd erger zie je wel.

Eenmaal geroepen door de arts, vertelde ze me dat de operatie gepland gaat worden en er voor zover nu bekend geen bestralingen gaan volgen. Of dit definitief zal blijven gaat blijken uit het onderzoek dat plaatsvindt na de operatie. Alles wat ze uit mijn lichaam halen wordt naderhand grondig onderzocht. Aan de hand van die uitkomst zullen zij bepalen of er bestralingen nodig zijn. De operatie wordt helaas wel iets ingewikkelder doordat het stukje tumor wat ingegroeid is in mijn band, direct langs mijn urineleider ligt. Ze hebben nu 4 uur ingepland voor de operatie zodat ze "op hun gemak" (zoals ze  letterlijk zei) ervoor kunnen gaan zitten om de urineleider zo min mogelijk te raken/beschadigen. De kans op problemen met de blaas na de operatie is helaas wat groter. Wat betreft de nier, denken ze hier een oplossing voor te hebben gevonden. Ze gaan de "deken van buikvet", zoals iedereen deze heeft, iets verleggen zodat deze voor de nier ligt. Wil het zo zijn dat er bestraling nodig is, ligt de nier toch beschermd onder het laagje buikvet. Ondanks het wat mindere nieuws met betrekking tot de blaas vind ik het echt super fijn dat ze toch de moeite doen om mijn nier te beschermen. Dus meer duidelijkheid betekent meer rust voor mij!

Daarna een gesprek met de verpleegkundige gehad over mijn voeding, de operatie en het herstel. Een vraag van mij was wat de bezoekuren zijn. Deze blijken van 16.00 uur tot 20.00 uur te zijn. BOEM! Daar kwamen alle tranen! Dat betekent dat ik dus "voor mijn gevoel" zowat de hele dag daar alleen in Eindhoven lig. Zover van mijn partner, kindjes en ouders. Ik het het ook niet verwacht omdat de bezoektijden in Tilburg vaak heel flexibel zijn. Het raakte me zo erg! Het feit dat ze niet "eventjes" langs kunnen komen 's ochtends of 's middags en 's avonds. Ze moeten toch steeds een dik half uur rijden. Ik vind het zo vervelend voor mijn naasten dat ze dan eigenlijk heel hun middag en deel van de avond al zo ongeveer op moeten offeren om naar mij te komen. Met de kindjes is het ook lastiger, want die houden het niet steeds zolang vol. Dus dan rijden ze toch vaak voor een uurtje bezoek op en neer. De verpleegkundige gaf aan dat ik een vragenlijst ik moest vullen voor de verpleging van de afdeling waar ik kom te liggen. Hier kon ik alles in kwijt waaronder ook het feit dat ik het zo moeilijk vind om mijn naasten zo weinig te zien. Ze zijn best flexibel zei ze, dus geef het vooral aan! Als het mogelijk is  zullen ze er alles aan doen om aan je wensen te voldoen en zo je herstel spoediger te laten verlopen. Echt super tof! Dat geeft toch weer wat meer rust. Volgende week bellen ze me nog over de vragenlijst die ik heb ingevuld.  

De operatie zal dus hoogst waarschijnlijk plaatsvinden op maandag 4, dinsdag 5 of woensdag 6 maart. De exacte datum en tijd hoor ik een week van te voren. Vrijdags ervoor moet ik nog even langs de anesthesist voor de pre-operatieve screening en naar de uroloog. Zodat deze nog het een en ander uit kan leggen over de blaas en mijn bekkennier.

Dus eigenlijk best positief allemaal vind ik zo. Na alle informatie en uitleg ben ik toch wel gerust gesteld. Kom maar op met die operatie! We're gonna beat that MF! 

En voor de komende dagen: Viva la Vida!

Liefs Nicole