Vandaag stond er weer een bezoekje aan het Catharina ziekenhuis op de planning. Eerst even langs de uroloog en daarna naar de pre-operatieve screening bij de anesthesist. Toch weer spannend! De spanningen gierden gisteravond en vanmorgen weer flink door mijn lijf.
Na een dik uur in de auto kwamen we ruim op tijd aan in Eindhoven. Na een glas muntthee en een toiletbezoek waren we klaar voor de afspraak bij de uroloog. Hij vertelde me dat ik 2 dubbel J katheters krijg, in iedere urineleider naar elke nier één. En natuurlijk een gewone katheter. Godzijdank krijg ik de dubbel J's onder narcose. Of op de dag van de operatie, voor de gynaecoloog aan de slag gaat. Of een aantal dagen eerder, maar sowieso onder narcose. Wat een opluchting was dat zeg!
Blijkbaar is het voor de artsen lastig om een urineleider te herkennen in je buik, als eenmaal alles open ligt. De urineleider is (blijkbaar) zo dik als je pink, dat was al veel breder dan ik dacht! Daar gaat dan een katheter in, zo dik als een draadje van de computer-muis, dat nam hij als voorbeeld haha. Dan valt de verhouding best mee dacht ik. Zodra er dan een katheter in de urineleider zit is hij steviger en beter zichtbaar. In mijn geval ligt één van mijn nieren op een ongebruikelijke plek, dus zo ook de urineleider. Vandaar deze voorzorgsmaatregelen. Als ze dit niet doen en er blijkt een urineleider beschadigd, dan komen ze hier vaak pas een dag/dagen later achter. Dan moeten ze dus weer de hele boel open maken. Dus geloof me, ik zie het nut er ECHT WEL van in. Maarja het blijft weer een spannende ingreep. De dubbel J's blijven waarschijnlijk een week of 3 zitten. Daarna zullen ze verwijderd worden, helaas zonder narcose. Maar 2 minuutjes werk zeggen ze, dus dat is te overzien toch!? Hoop ik..
Afgelopen woensdag ben ik zoals gepland gebeld door de verpleging. Tijdens dit gesprek heeft ze eigenlijk de hele opname al met me doorgenomen. Van bloedprikken, tot het aanmeten van steunkousen, de injectie ter voorkoming van trombose, het drinken van een koolhydraatrijk drankje, kalmerende medicatie, medicatie tegen misselijkheid, bezoektijden, alles is doorgenomen en bijgesteld naar mijn eventuele wensen. Echt heel fijn dat ze dit samen met je afstemmen. Ze proberen ook een eenpersoons-kamer voor me te regelen dus dat zou helemaal top zijn.
Eigenlijk mag het voor mij wel zover zijn. Ik ben blij als ik volgende week hoor wanneer het definitief plaats zal gaan vinden en hoelaat ik binnen moet zijn. Dan kan ik mee hierop gaan voorbereiden. Stiekem hoop ik maandagochtend de eerste te zijn en dat ik zondagavond al binnen moet zijn. Dan weet ik zeker dat ik goed slaap want daar hebben ze in het ziekenhuis allerlei snoepjes voor ;) Hier thuis wordt het waarschijnlijk een horror nacht, dus dan lig ik daar veel beter!
De pijn gaat me nu ook meer vervelen. Het is onderhand genoeg na 3 maanden buikpijn. Het is nu ongeveer wel duidelijk geworden waar het vandaan komt. Ik kijk gewoon weer uit naar een leven zonder pijn. Mijn blaas lijkt steeds kleiner te worden. Ik moet steeds vaker naar de wc, ook 's nachts. Heel vervelend, die gebroken nachten. Gelukkig val ik als de pijn wat zakt meestal redelijk snel weer in slaap. Maar iedere avond rond 21.00 uur is het wel gedaan met de pret. Dan kan ik mijn ogen niet meer open houden..
Zondag heb ik nog een dagje huishoudbeurs gehad. Hartstikke leuk en gezellig! Maar dan merk ik ook dat mijn lichaam niet meer "mijn lichaam" is zoals het was. Vroeg opgestaan en veel slenteren natuurlijk. De hele dag heb ik de buikpijn niet kunnen onderdrukken. Zo'n dagje is dan toch teveel, geeft mijn lichaam aan. De pink-ribbon stand, waar mijn moeder en ik vorig jaar zijn aangehouden, zijn we nu heel snel voorbij gelopen. Vorig jaar hebben ze ons een filmpje laten zien over wat kanker voor impact op je kan hebben als het een van je dierbaren treft, of misschien jezelf. Daarna hebben we met tranen in onze ogen de stand verlaten. Nu ik dus een jaar later daadwerkelijke in deze situatie terecht ben gekomen, wilde ik dit niet weer mijn dag laten verpesten. Dus voor ze iets konden zeggen zijn we snel doorgelopen!
Morgen heb ik een rustig dagje ingepland. Even wat "me-time" inlassen aangezien deze er dus 's avonds voort bij inschiet. Nog 1,5 weekje volhouden en dan beginnen we aan een nieuw avontuur!
Viva la Vida!
Liefs Nicole
Reactie plaatsen
Reacties