Oke wat een dagen waren dit.
Drie dagen nadat ik het verschrikkelijke nieuws te horen kreeg: Hallo mevrouw Broers, ik heb slecht nieuws voor u. U heeft baarmoederhalskanker. Ook GOEDEMORGEN! Zoals je snapt stortte mijn wereld even helemaal in. Mijn dochter trok 2 minuten later mijn aandacht doordat ze de hele kinderwagen had volgekotst. Ja, het leek wel een scene uit GTST. Maar helaas, de ochtend erna bleek mijn nachtmerrie toch gewoon werkelijkheid.
Na heel veel tranen en gesprekken met de arts, Stefan, vrienden en familie sta ik er toch wel positief in. Zoals we ook Levi hebben verteld; mama gaat niet dood en wordt echt beter. *Al was dit het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan, je kind vertellen dat je kanker hebt* Waarna hij heel hard in huilen uitbarstte.. Dan breekt je moederhart 💔
...
Gisteren een ochtendje ziekenhuis gehad.
We gaan er voor nu even vanuit dat de tumor kleiner is dan 4 cm en dat ik een wertheimer operatie zal ondergaan. Dit is een operatie waarbij de baarmoeder en de eileiders zullen worden verwijderd. Om dit met zekerheid vast te stellen krijg ik volgende week vrijdag een MRI. Ook krijg ik zsm een zogezegd "voelonderzoek" (vaginaal en rectaal) onder narcose, dit is ook nodig om vast te kunnen stellen hoe groot de tumor is.
De wertheimer operatie mag pas over 5 weken plaatsvinden ivm de lisexcisie van vorige week.
Poeh wat een informatie in een paar uur en wat roept dit heftige emoties op. Het gaat momenteel van links naar rechts. En mijn oren tuuteren momenteel van het woord KANKER 😅 Het is echt aan achtbaan..
Na lang wikken en wegen heb ik (ja ik, als open boek) toch besloten dit te posten. Velen zullen het begrijpen maar velen ook niet. Voor mij is het een fijne manier om mijn gevoelens op te schrijven, van me af te schrijven en zo dit hele proces te kunnen verwerken.
En tja, naast alle leuke gelukkige momenten die wel worden gepost hoort ook deze shit bij het leven.
Viva la Vida!
Liefs Nicole
Reactie plaatsen
Reacties